ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΑΙ ΚΙΡΚΗ

Χρόνια τώρα με απασχολεί αυτό το δίλλημα. Αν οι Θεοί αποκάλυπταν στον Οδυσσέα τη μοίρα των συντρόφων του τι θα έκανε αυτός στο νησί της Κίρκης;
Θα τα έβαζε με την Κίρκη; Θα ξυπνούσε άραγε τους συντρόφους του με τις κλωτσιές για να τους παρασύρει σε ένα ακόμη ταξίδι στο οποίο θα χανόντουσαν όλοι εκτός απο αυτόν;
Η μήπως θα αποχωρούσε μια νύχτα στα κρυφά περπατώντας στα νύχια των ποδιών του αφήνοντας τους να κοιμούνται σαν ευτυχισμένα γουρούνια;
Ένας φίλος μου σαρκάζοντας με μου είπε σχετικά, "Ρε φίλε, το ξέρεις το τραγούδι του Νιόνιου που λέει τα παίρνεις όλα πολύ στα σοβαρά; Δεν κατάλαβες ότι η σοβαρότητα είναι παλιομοδίτικη; Σήμερα ζούμε ανάλαφρα, είμαστε στην εποχή της ελαφρότητας!"
Μην έχοντας τι άλλο να του πώ, του απάντησα κι εγώ "ναι, για φαντάσου όμως την ίδια στάση να την είχε η μητέρα σου; Φαντάσου να σε έπαιρνε κ να σε πέταγε απο δώ και απο κεί και με την ίδια ελαφρότητα να σε ξανάβρισκε;"
"Τι διάολο προσπαθείς να μου πείς;" με ρώτησε εκείνος εκνευρισμένος.
"Το μόνο που ήθελα να πώ είναι τούτο. Ένας πολιτισμός που έχει ξεχάσει τη σημασία της Μέριμνας και την σοβαρότητα των ζητημάτων που συνδέονται με αυτήν, είναι καταδικασμένος να καταστραφεί αργά η γρήγορα απο τις ανελέητες δυνάμεις της συμπαντικής εντροπίας."