The Outdatedness of Human Beings

Let it go: "Ένα πελώριο περίσσευμα θανάτου, ένα ανυπολόγιστο απόθεμα τρόμου δεν είχε συνειδητοποιηθεί ποτέ, αλλά παρέμενε, ιζηματικά, στο συλλογικό φαντασιακό, σαν τραχύ, αποσιωπημένο, εφιαλτικό μόρφωμα που θα ανατοκιζόταν αθόρυβα μέχρις ότου επιστρέψει για να εκδικηθεί τα εκατομμύρια των πολιτών οι οποίοι είχαν παρασυρθεί να κλείσουν τα μάτια μπροστά στους ιλίγγους της Ιστορίας δίχως να γίνουν πιο στοχαστικοί, δίχως να γίνουν πιο ευαίσθητοι στα συμπεράσματα και περισσότερο ανοιχτοί στις ανάγκες του ψυχισμού για περισυλλογή."

Ευγένιος Αρανίτσης, Ελ/τυπία 26/9/2010

Υπάρχει μια παράδοση - οχι αυτού του κόσμου ακριβώς - σύμφωνα με την οποία, ο Θάνατος εμπεριέχεται στην Αλήθεια κ η Αλήθεια εμπεριέχεται στον Θάνατο. Οι αρχαίοι μύστες την συμβόλισαν επαρκώς με τον "Φύλακα του Κατωφλίου". Η κατάσταση του κόσμου των Ανθρώπων επιβεβαιώνει διαρκώς κ σε αυξανόμενη ένταση την απλότητα αυτής της δήλωσης και άρα την εγγύτητα της με το Αληθές. Απο αυτή την άποψη, η ζωή δεν μπορεί να είναι τίποτε περισότερο απο ένα θέατρο, μια διαρκής ηθοποιία μέσω της οποίας αποφεύγεται πάση θυσία η θέαση της Αλήθειας που ισοδυναμεί με το να κοιτάξεις τον Θάνατο κατάματα. Η θεατρικοποίηση της ζωής όμως γίνεται ταυτόχρονα κ ιδρυματοποίηση. Όπως οι διάγοντες αναγκαστική θητεία, οι έγκλειστοι πετούν τα σκατά στους τοίχους κ βρωμίζουν το περιβάλλον τους, καταστρέφουν έμμεσα κ διαρκώς τη στιγμή που υποκρίνονται πως ενδιαφέρονται για το αντίθετο επειδή τίποτε δεν μπορεί να σβήσει μέσα τους την υποσυνείδητη γνώση αυτού που προσπαθούν να αποφύγουν κ το οποίο τους προσεγγίζει μέρα με την ημέρα. Έτσι, οι έγκλειστοι εν τέλει μισούν την ίδια την ανθρωπινότητα τους. Μόνον η παραδοχή της Μη-Σωτηρίας κ του πρωταρχικού Δαρβινικού εγκλήματος που τους έφερε στον κόσμο θα τους απαλλάξει απο αυτό το φορτίο αλλά αυτό ισοδυναμεί με το τέλος της παρτίδας. Κ ξέρετε πολύ καλά για ποιά παρτίδα μιλώ!

ΘΗΡΙΗΛ Ο ΠΛΗΡΗΣ

La Maison Dieu


Se Felicite Les Combattants D' Enfer

"...now I am become Death [Shiva], the destroyer of worlds..."
Robert Oppenheimer, 16 July 1945 at 05.29 HRS,in the Jornada del Muerto desert near the Trinity site in the White Sands Missile Range

In the Hindu trinity of Brahma, Vishnu and Siva preside over creation, preservation and destruction respectively; in the last days of this Kali Yuga (final age), Siva (pronounced SHEE-vah) has to do the dirty work: the destruction and absorption of our universe.

His consort, Kali, after whom the end times are named, is a helpmate in this task; she resides at the cremation ground, chopping up demons and wearing her signature garland of skulls and girdle of forearms. Before they get down to business, though, both of these devas are benign protectors of their devotees; Kali defends her flock with her bloody sword and bestows boons, Siva sits in deep meditation as an inspiration to ascetic Shaivites around the world.

The Key to the Future Lies in the Past